Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
guairdeall
guaire
guaireach
guairille
guairne
guairneán
guais
gual
gualach
gualainn
gualda
gúgán
guí
guiséad
gúiste
guítheach
gúm
guma
gúna
gúnadóir
gunail
gúnga
gunna
gual fir1 mianach dubh a bhaintear mar ábhar tine as poill sa talamh
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
cófra; árthach mór chun guail nó bruscair
leacht a dhéantar as tarra guail agus a úsáidtear i ndéantús ceimiceán
ábhar tine nó teasa ar nós gual nó móin nó ola nó gás
a bhaineann le cineál aigéid a fhaightear in ola ghuail agus a úsáidtear mar dhíghalrán (aigéad carbólach)
fuílleach atá fágtha de rud dóite nó ídithe (cnámhóg ghuail)
gual agus an gás bainte as le teas an-ard
ar an dath is dorcha, ar dhath an ghuail; dorcha (bhí an oíche dhubh ann); dúchroíoch, dúr, drochaigeanta
matán; ceann de na feadáin fhada chaola trína ritheann an fhuil sa chorp; síog i mian (féith ghuail nó aolchloiche); tallann nó gifte (féith na filíochta); poll báite i bportach, criathrach; planda féithleannach
substaint i bhfoirm gaile a úsáidtear le haghaidh teasa nó cócaireachta (gás guail mar shampla) (Tá gáis eile ann a mhaolaíonn pian agus tuilleadh atá nimhneach)
ar dhath an ghuail; iompaithe ina ghualach
solas nó tine a theacht nó a chur ar rud (lampa, tine a lasadh; ní lasfaidh an gual); múscailt (lasadh feirge); éirí feargach (cneá ag lasadh); deargadh (las sé suas san aghaidh)
an fuíoll a fhanann tar éis gual, adhmad, móin, etc. a bheith dóite amach
áit faoi thalamh a mbaintear mianraí (mianach óir, guail); tréith, cáilíocht, stuif, substaint (tá an mianach ceart ann; mianach an léinn)
aon rud sa talamh is féidir a thochailt agus a úsáid (mar shampla, ór, iarann, gual, clocha lómhara)
substaint ramhar dhubh a fhaightear as tarra guail a leá
seomra faoi thalamh a úsáidtear mar stór guail, fíona etc.
ábhar tiubh dubh greamaitheach a fhaightear as gual, as adhmad etc.
