Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
fámaireacht
fan
fán
fána
fánach
fanacht
fánadóireacht
fánaí
fanaiceach
fanaiceacht
fánaidh
fanaigh
fánaigh
fanaile
fánaíocht
fánaire
fánán
fánánach
fanartach
fánas
fándaol
fándroim
fánghleann
fánaí1, m. (gs. ~, pl. -aithe). 1. Wanderer, vagrant. 2. Casual worker; potterer. 3. Odd, chance, casual, person. Níor imigh ach ~ orthu, only an odd person escaped from them. (Var: fánadóir m)
fánaí2. 1. f. (gs. ~). (a) Wandering, vagrancy. (b) Casualness, haphazardness. Fear ~, casual, haphazard, worker. (c) Scarceness, rareness. Ag dul chun ~, becoming rare, disappearing. 2. gsf. & comp. of fánach.
fánaí3 : fána.
