Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
diúilín
diúir
diúiricín
diúirinn
diúirlinn
diúirneach
diuirnín
diúité
diúl
diúlach
diúlaí
diúlaíoch
diúlaithe
diúlán
diúlcach
diulcadh
diúlfaíoch
diúlfhiacail
diúltach
diúltadh
diúltaigh
diúlthaíoch
diúltú
diúité, m. (gs. ~, pl. ~ithe). Duty. Bheith ar ~, to be on duty. Ecc: Do dhiúité a dhéanamh, to attend to one’s (religious) duties. Fin: ~ leagáide, legacy-duty. A dhiúité a thabhairt do dhuine, to perform a duty towards s.o.; to give s.o. his deserts. Thug sí an ~ céanna dósan, she treated him in like manner. Ba é a dhóthain de dhiúité é, he well deserved it.
