Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
duibhseach
duibhthean
duibléid
duíche
dúiche
duícheanna
dúichíoch
dúid
dúidéineach
dúidéineam
dúidín
dúidíneacht
dúidire
duifean
duifear
dúig
duigéir
dúigh
dúil
dúileach
dúileachán
dúileagán
duileamanta
dúid could be a grammatical form of:
úd »
dúid, f. (gs. ~e, pl. ~eanna). 1. Stump. Rud a ghearradh (amach, aníos) ón ~, ó bhun na ~e, to cut sth. right down to the stump. Chuir an tarbh an adharc go bun na ~e, go filleadh ~e, ann, the bull stuck his horn right into him. 2. (a) Stumpy object, protuberant part; (short) horn, (cropped) ear, tail. (b) Short-stemmed (clay) pipe. 3. (Craned) neck, throat. ~ a chur ort féin, to crane one’s neck; to turn one’s head shyly away; to eavesdrop; to mope around. Greim ~e a fháil ar dhuine, to grasp s.o. by the neck, to fasten on s.o. Rud a chur ar do dhúid, to swallow hard at sth., to gulp sth. down one’s throat. 4. (a) Stumpy person. (b) Mopish, shy person; numbskull. (Var: ~eán m)
