Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
díbholg
díbhrógach
díbhunaigh
díbhunú
díbir
díbirt
díblí
díbligh
díblíocht
díbliú
díbreach
díbreadh
díbreann
díbreoir
díbrigh
díbríonn
díbrithe
dicea-
diceagamacht
dícear
diceatóime
diceatómach
díchaidreamh
díbligh, v.t. & i. 1. Wear out, debilitate, dilapidate. 2. Revile, abuse. Duine a dhíbliú, díbliú ar dhuine, to revile s.o.
