Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
córasach
corástúil
córasú
corb
corbach
corbadh
corbh
corc
corca
corcach
corcáil
Corcaíoch
corcair
corcairdhearg
corcairghorm
corcáiste
corcal
corcála
corcán
corcanna
corcar
córchantaire
corcóg
corc, m. (gs. & npl. coirc, gpl. ~). Cork. 1. Crann coirc, cork-tree. 2. ~ a chur i mbuidéal, to cork a bottle. ~ a chur i nduine, to make s.o. shut up.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ an corc as an mbuidéal, the cork flew out of the bottle.
Phreab an corc, the cork popped.
Corc a tharraingt, to pull a cork.
~ choirc, top-rope (of net).
