Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
scóladh
scoladóir
scolaí
scolaíoch
scolaíochas
scolaíocht
scolaire
scoláire
scoláireacht
scoláiriúil
scolaithe
scolamán
scolard
scolardach
scolártha
scolb
scolbach
scolbáil
scolbaire
scolbánta
scolbántacht
scolfairt
scolgarnach
scoláire, m. (gs. ~, pl. -rí). Scholar. 1. (a) ~ (scoile), schoolgoing child. Scoil chéad ~, school of one hundred pupils. Tá scoláirí maithe aige, he has apt scholars. Nuair a ligeadh amach na scoláirí, when the school-children were let out. (b) Hist: ~ bocht, ‘poor scholar,’ (itinerant) student-teacher dependent on hospitality. (c) F: Person able to read and write. 2. Learned person. ~ Laidine, Latin scholar. ~ agus staraí, scholar and historian. (Var: scoláir m)
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ file, scoláire, the makings of a poet, of a scholar.
Páiste, scoláire, ~, a clever child, pupil.
Scoláire ~ as, a middling scholar.
~ de scoláire, a kind of scholar, a scholar of sorts.
An ~ agus na scoláirí, the master and the pupils.
Na scoláirí ~a, the senior pupils.
An máistir, na scoláirí, ~, the new master, pupils.
~ de na scoláirí, some of the scholars.
Thóg sé cuid mhaith ó na scoláirí, he learned a lot from the scholars.
Scoláirí an ~ bliain, na ~ bliana, the third-year scholars.
